ΔΙΑΦΑΝΗ ΣΤΙΓΜΗ


Ταξιδεύει το βλέμμα
Από το ανοιχτό παράθυρο
στο απέραντο του ουρανού
Λευκό σύννεφο απλωμένο
στον μενεξεδί ορίζοντα
πλανιέται στο χρυσαφένιο απόγευμα.
Έρωτας – φως
Αρχή –τέλος
Το πλοίο γλιστρά απαλά
έξω από το λιμάνι
Έτσι απαλά
γλιστράει η ψυχή μου
από τα χέρια σου
Τρεμοπαίζει το δάκρυ
στην άκρη του ματιού
μέχρι να κυλήσει
και να φωλιάσει
στην βαθιά ρυτίδα της απουσίας.